امام علی (ع)باهمه ی قدرت وتوانایی که داشتن از مظلومیت خاصی برخوردار بودن.ایشون توی خطبه ی پنچم

راجب سکوت صحبت میکنن.این مربوط میشه به وقتی که همه مردم در حضور پیامبر (ص)با حضرت علی(ع) بیعت کردن و بعد عهد شکوندن...مثه همین حالایی که ماهم داریم عهد میشکونیم عهدایی که گاهی نمیدونیم کی و کجا با خدای خودمون بستیم ان شاالله توی پست های بعدی بازم از نحج البلاغه مینویسم این گفته ی امام علی (ع) مثل همه ی گفته های ایشون پر ازنکته س...پر از رمز وراز...ای کاش کمی فقط کمی یاد بگیریم...ای کاش...

بقیه ی متن توی ادامه مطلب هست میتونین بخونین