یکی از خدمت گزاران امام صادق (ع) به نام سالمه می گوید:

حضرت وقت احتضار(از شدت اثر سمی که به او داده بودند) بی هوش بود هنگامی که به هوش آمد فرمود :

به حسن افطس هفتاد دینار بدهیدوبه فلانی این مقدار و به دیگری فلان مقدار.

عرض کردم:به کسی این مقدار پول می دهید که شمشیر کشید و قصد کشتن شما را داشت؟

در پاسخ فرمود :آیا مایل نیستی من از کسانی باشم که خداوند درباره ی آنها می فرماید:

وَ الَّذينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ يَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ(1)

آنان که پیوندهایی که خداوند به آن امر کرده است برقرار می کنند و از پروردگارشان می ترسند و از بدی حساب(روز قیامت) بیم دارند.

آری! ای سالمه! خداوند بهشت را آفرید و بویش را خوب و مطبوع قرار داد و بوی دل انگیز بهشت از مسافت دو هزار سال به مشام می رسد و همین بوی خوش به مشام دو دسته نمی رسد:عاق پدر و مادر و قاطع ارحام.

(1):رعد آیه:13